Getrouwd ;)

We nemen de angkot naar Bukit Bangkirai. Daar willen we een canopy tour (= een tocht over hangbruggen tussen boomtoppen) maken. Na anderhalf uur komen we daar aan maar het is uitgestorven. Er is een groot complex met houten cottages waar gasten kunnen slapen. Een groot restaurant ziet er verlaten uit. Er is één Indonesische man aanwezig maar die spreekt alleen Bahasa Indonesia (= Indonesische taal). Hij schudt zijn hoofd als we vragen of we hier kunnen ‘tidur’ (=slapen). “Tidak tidur, tidak makan, tidak minum”, is zijn antwoord. Dat betekent: niet slapen, geen eten en geen drinken.
We zien buiten op een grasveld een jong Indonesisch paar zitten. Zij spreken gelukkig Engels en vertalen de man. Het blijkt dat er geen personeel aanwezig is in het hele park omdat het ramadan is. We kunnen daar dus niet overnachten. We hebben ook geen bereik met onze mobiele telefoon (het is echt in de middle of nowhere). Het paar, Rinaldy en Pitha, gaan zo weer terug naar Balikpapan en bieden aan ons te helpen met het zoeken naar een ander guesthouse. Op dit aanbod gaan we gretig in want het vooruitzicht in een verlaten vakantiepark achtergelaten te worden met een alleen Indonesisch sprekende man zonder bereik op je telefoon zien we niet zitten.
Na een paar keer vragen langs de weg komen we terecht in guesthouse Darmawati. Ook hier is geen eten maar wel een slaapplaats. We zijn weer back to basic. Onze kamer is een hok van 2 bij 2 met een bed. Punt. Verder op de gang is een ‘badkamer’ die we met de andere gasten delen. Hier is een hurktoilet en een bak met water aanwezig. punt. Maar we zijn blij dat we iets hebben gevonden en er zijn gelukkig heel wat eethuisjes in de buurt! De gastvrouw wijst naar twee kamers. David en ik moeten apart slapen!!!
Algemene info: hier in Indonesië zeggen David en ik dat we een getrouwd stel zijn.
David weet haar er gelukkig van de overtuigen dat we getrouwd zijn dus mogen we samen op een kamer.