Merapi in Kaliurang

Zaterdag 30 juli

Algemene info: De vulkaan Merapi staat al twaalf jaar op nummer 1 als meest actieve vulkaan van de wereld. November 2010 was er een uitbarsting die 300 mensen het leven heeft gekost. Als ze naar de waarschuwing van de regering hadden geluisterd en waren vertrokken hadden ze nu nog geleefd.

Om half vier ’s ochtends moesten we klaarstaan voor onze hike-tocht naar de Merapi. Die nacht hebben we doorgebracht in het hotel (genaamd Vogels) van de gids: Mister Christian Awuy (66). Deze levende legende heeft een ontbijt klaargezet en vertelt ons hoe de tocht er uit ziet. We moeten goed schoeisel aan want het beloofd een hele klim te worden. Al snel blijkt dat deze bescheiden man niet overdrijft. Na een half uur nemen we pauze om de zonsopgang te zien. Het is werkelijk schitterend om de zon langzaam vanachter de Merapi te zien opkomen!

De schade van de uitbarsting van november is goed zichtbaar. Waar eerst groen tropisch bos stond, staan nu alleen nog maar zwart geblakerde bomen. Sommige staan nog overeind, heel veel liggen her en der verspreid en belemmeren onze klim. Maar we volgen onze gids, die klautert ons voor. Als een 66-jarige kleine Indonesische man op en onder bomen kan klauteren kunnen wij het ook! Mister Awuy heeft heel veel respect voor de grote rokende berg De Merapi. “I’m not angry. I don’t blame him. I have respect for him.” Hij vertelt ontroerd dat hij het erg vindt dat er zoveel bos vernietigd is. Maar hij zegt dat de Merapi boos was omdat de mens zo inhalig is…

Na een tocht van 5 uur komen we terug in het dorpje Kaliurang. We nemen plaats bij een warung makan (=eettentje) en krijgen ons ‘second breakfast’. Allerlei Indonesische lekkernijen worden ons voorgeschoteld: pisang goreng en wajik (!). Wajik is bruine kleefrijst en zeer verslavend! Sabrina was hier als kind al verslingerd aan toen haar oma het nog maakte. In Indonesië waren we het nog niet tegengekomen tot nu dus :)

Na wat mister Awuy het ‘lichte ontbijt’ noemt gaan we terug naar ons hotel. Als we ons kussen zien slapen we al! Na een schoonheidsslaap van 2 uur gaan we terug richting Yogjakarta. Het is moeilijk om een bus te vinden die ons mee neemt. Uiteindelijk zien we er een en we kunnen mee. Hij maakt alleen nog even een pauze van een half uur bij de busterminal. Ons Nederlandse ‘geduld’ wordt op de proef gesteld omdat wij niet weten hoe laat de chauffeur van plan is te vertrekken. Sabrina ziet dat hij precies gestopt is op de plek waar ze de overheerlijke wajik verkochten en maakt van deze gelegenheid gebruik om wat voor onderweg mee te nemen :)