Medan, Bukit Lawang, Donau Toba

Warm welkom in Medan
Zaterdag 16 juli. Aankomst in My Dream Hotel. Eenvoudige kamer maar wel met airco en warme douche, meer heb je niet nodig (later zal blijken dat je nog veel minder nodig hebt). Sabrina heeft van te voren middels Couchsurfing contact weten te leggen met enkele personen in Medan. Die avond hebben we afgesproken om samen te eten. Daarvoor even naar een winkelcentrum gegaan (met een ‘becak’ = gemotoriseerde riksja) om een lokale sim-kaart en wat beltegoed te scoren.
We eten in wat het 'little India’ van Medan genoemd wordt. We ontmoeten een groep van circa acht fanatieke couchsurfers en we hebben een super gezellige avond met heerlijk eten.

Wat ALGEMENE INFO: 1 euro = 12.000 roepiah. Ik weet niet wat voor inflatiedebacle daaraan ten grondslag heeft gelegen, maar dat is de omrekenfactor. Je pint gerust bedragen van 500.000 of 1.000.000 roepiah… Eten doe je gemiddeld voor 50.000 roepiah (met z’n tweeën!), dus reken maar uit…

Openbaar vervoer
Zondag 17 juli. Om van Medan naar Bukit Lawang te komen maken we gebruik van een ‘opelet’ (= klein open busje, gebruikt als OV) Ze zijn genummerd en rijden een eigen route. Er zijn geen haltes dus het is gewoon een kwestie van strategisch opstellen en aanhouden.

ALGEMENE INFO: het verkeer in Medan is bizar. Er zijn vast regels maar wij hebben ze nog niet kunnen ontdekken. Stoplichten en eenrichtingsverkeer wegen worden genegeerd. En zoiets als de blinde hoek controleren heb ik niet veel mensen zien doen.
Volgens mij hebben zij ook de parkeersensoren uitgevonden. 1x toeteren = yo, hier ben ik, 2x toeteren = yo, hier ben ik, heb je me wel gezien?, 3x toeren = yo, hier was ik en ik ben zelf maar uitgeweken…
Van de opelet, stappen we over in een ander busje, ietsje comfortabeler. Bij die overstap stevig de lokale economie gestimuleerd door een gehaaide ‘tussenpersoon’, maar ach…
Onze backpacks worden in stabiele zijligging op het dak (zonder imperiaal) bevestigd, Resulterend dat Sabrina’s backpack tot twee keer toe gezellig naast de bus komt hangen.

Ari, Agung en Amar
In het busje maken we kennis met een Indonesische jongen (Ari) die zelf Bukit Lawang gaat bezoeken. De rit is lang en hobbelig, maar je kijkt je ogen uit. Het landschap: Veel palmen en uitvergrote versies van bijvoorbeeld varens en vetplanten. De bewoning van mensen, het is primitiever en het werkt: ‘If it ain’t broke, don’t fix it’
Geuren: je ruikt eten, je ruikt verbrand plastic (mensen verbanden hun eigen afval vaak lans de weg), je ruikt rubber (van de ‘condomtree’)
Bij aankomst moeten we nog een klein stukje met een becak en dan zijn we in Bukit Lawang.
Bukit Lawang is bekend vanwege het orang oetan-reservaat dat er aan grenst. Het is gelegen aan een rivier en het is een nederzetting rondom het lokale toerisme dat in de weekenden de verkoeling van de rivier zoekt en het internationale toerisme dat de jungletreks maakt.
Via Couchsurfing heeft Sabrina met een andere jongen contact gelegd genaamd Agung. Een uiterst vrolijke jongen en bekend in Bukit Lawang. Met z’n vieren zoeken we een ‘guesthouse’ uit en we komen uit bij Big Nora’s.
Na onze intrek te hebben gedaan nemen we even een verfrissende duik in de rivier. Langs de rotsen klimmen aapjes (makaken) naar beneden uit de rivier te drinken.

ALGEMENE INFO: Indonesië heeft een tropisch klimaat. Het is overdag gemiddeld zo’n 28 graden met een luchtvochtigheid van 70%. Natte kleding droogt daarom ook niet, en zweten doe je ook veel. David dan, Sabrina niet…
Alle guesthouses hebben ook een restaurant en we eten daar wederom voortreffelijk. Agung brengt ons in contact met een gids (Amar) waar we mee overeenkomen oom een eendaagse ‘trek’ te maken door de jungle. Na het eten zijn we voor een barbeque uitgenodigd bij vrienden van Agung. Op zijn aller-aller-indonesiest gaan we richting bbq achter op een motorscooter.
Het is een gezellige avond met lokale indo’s en enkele andere toeristen.

Spot de orang oetan.
Maandag 18 juli. We worden wakker door gebonk van spelende apen. Ze trekken aan elkaars staarten, stoeien, rennen over de daken en klimmen langs elektriciteitskabels. Onze kamer is primitief, daarom hebben we nog niet gedoucht. We hebben meestal alleen koud water. Wanneer we toevallig warm water hebben (opgewarmd door de zon) kan het zomaar zijn dat er geen druk is…
Om 6:30 uur staat Ari aan onze deur. Door zijn tijdschema kan hij een halve dag aansluiten bij onze trek, we ontbijten samen (bananenpancake). Om 8:00 uur verzamelen we bij Amar en we vertrekken gewapend met dichte schoenen, DEET en water richting jungle!
Eerst komen we door een rubberplantage. Bomen waar een patroon in de bast wordt gekerfd en de hars er langzaam uit loopt.
Amar gaat ons voor en vertelt zo nu en dan over de flora en fauna en voor dat de trek al goed en wel begonnen is hebben we onze eerste ontmoeting met een orang in het wild. Verheven in een boom op zo’n vijf meter hoogte kijkt een jong mannetje ons toe. Het is een bijzonder en ontroerend gezicht. Ik heb veel natuurdocumentaires gezien op de EO. En het woord ‘Sumatra’ heeft voor mij een bijna mythische lading. En nu staan we daar zelf, oog in oog.
Je bent niet alleen in de jungle, het hoogseizoen begint en er zijn dus meer groepen. Soms leidt dat af, maar wij zijn opgetogen dat we daar mogen zijn. Een regenwoud is iets archetypisch, net zoals zee, woestijn, bergen.
De tocht is pittig, veel hoogteverschil, en goede coördinatie is vereist. Amar loopt in een shirt van Sparta Rotterdam en op slippers (! :)) en hij kan ‘rustig haasten’. We zien gibbons, schildpadden, een grote hagedis en de meest bijzondere bomen en planten die ik ooit gezien heb.
Op een werkelijk prachtige plek, bij een waterval omgeven door struiken, krijgen we een lunch die door zijn vrouw is bereid. Nasi goreng met gebakken ei. Wederom heerlijk.
De tocht eindigt bij een hooggelegen punt van de rivier. Het is omlegen met muren van bomen. Midden in de rivier ligt een rotsblok en Amar daagt ons uit erop te klimmen en in de rivier te springen. Dat is niet tegen dovemans oren gezegd en Sabrina duikt met al haar kleding nog aan in het water. Eenmaal op de rots (toch best hoog als je erop staat) springt ze in de rivier. Ik volg. Na de lange tocht is het water van de rivier een enorme welkome verfrissing. Er liggen grote aan elkaar geknoopte banden klaar. We gaan de raften op de rivier naar onze guesthouse. Prachtig om zo de rivier af te dalen, door de vallei. Eenmaal thuis zijn we moe en slapen eerst wat. ’s Avond is er een bruiloft in het dorp waar Agung en Amar ons naartoe willen nemen. Die avond is er een tropische regenbui. Heerlijk!

Lipan
Op de bruiloft is er heel veel eten en het is heel druk. Die avond wordt Agung gebeten door de gevreesde ‘lipan’. Dit is een rode giftige duizendpoot. Hij moet naar het ziekenhuis en voor ons is het ‘feest’ over. Amar en zijn vrouw brengen Agung naar het ziekenhuis waar hij een injectie krijt. Wij gaan naar bed. De volgende dag hebben wij een reis van 8 uur voor de boeg naar Lake Toba...