En dan Patan...

Gistermiddag zijn we hartelijk ontvangen door Yam. Hij ging ons voor naar zijn woning in Thamel, Baghwati Bahal. Zijn woning bestaat uit twee kleine kamers, op vier hoog = heel veel trappen ;) Hier woont Yam met heel zijn gezin: vrouw en drie kinderen. De Nepali spreken op zich Engels maar soms is het onduidelijk of we elkaar goed begrijpen. Of de taal of de gebruiken hierbij een rol spelen is ons ook nog niet duidelijk. Zo kregen we gisteravond heerlijk Nepalees eten, bereid door de vrouw des huizes, maar Yam vroeg telkens of we het ‘not good’ vonden. ‘Food is not that good, huh?’ Wij antwoorden steevast met: “Yes, it’s very good’. Maar of dat overkwam….geen idee.

Onze slaapplaats is een dun matrasje van 1 meter breed en 1,80 m lang. Hier moesten David en ik samen op slapen. Dus. Middenin de nacht werden we wakker en toen deden we even het lampje aan. O hallo kakkerlak. :s Die hebben we verder maar even genegeerd.
Om 5 uur stond het hele gezin op en werd het licht (ook in onze kamer) aangedaan. ‘good morning’ wij zijjn toen ook maar opgestaan. Vandaag gaan we namelijk Patan bezoeken, samen met Manoj, een vriend van Marie.

Deze ochtend eerst op zoek naar een westers toilet. Gevonden in een coffeehouse, hier hebben we ook direct maar ontbeten. En ook Manoj gevraagd ons hier te ontmoeten. Een kleine en vriendelijk ogende jongeman van 26 jaar komt binnen. Zo moeizaam als het contact met onze Couchsurfhost is, zo ontspannen is het met Manoj. Opvallend hoe weinig hij bij zich heeft. Loopt op simpele slippers en heeft een telefoon that’s it. Na een kop koffie gaan we gezamenlijk richting Patan.

Wat een feest is het toch om zo’n contact in zo’n omgeving te hebben. Je kunt alles vragen en je krijgt ook nog eens antwoord van iemand die het heel graag wil vertellen. We nemen een lokale bus (voor toeristen op het eerste gezicht nagenoeg onvindbaar) naar Patan. Het is wel weer opvallend hoeveel aandacht ik (David) alleen maar door mijn lengte trek. Nu is het verschil met onze Manoj ook wel aanzienlijk…

Patan is een soort religieus open luchtmuseum. Op het centrale plein verrijzen vele tempels en ondanks de grote getale toeristen heerst er een kalme sfeer. Het is een verademing om hier even te zitten en de pracht van het vele houtsnijwerk, de geur van wierook en kaarsen, en de geluiden van de bel ter gebed in je op te nemen. Ondertussen spreken we vrijuit over het leven van Manoj en zijn visie op vele onderwerpen. Super.
We besluiten ook het Patan museum te bezoeken. Op heldere wijze wordt hier in woord en beeld de grondbeginselen van het Hindoeïsme en Boeddhisme getoond. Ook Manoj is duidelijk geboeid.
We hebben lunch op een mooi dakterras wat een mooi uitzicht biedt over het gehele complex.

De middag besluiten we een wandelroute uit de Lonely Planet te doen. De route blijkt zeer afwisselend en brengt je op plaatsen waar je nooit zou zijn geweest.
Tot slot van de dag nemen we een kop thee en eten we gezamenlijk in een bekend restaurant van Manoj. Wat een feest. Het is het lekkere van Indiaas eten zonder dat de vlammen uit je mond slaan.
We kijken alledrie terug op een geweldige dag en spreken af contact te houden!